Een nieuwe betekenis
Bij een wandeling in de buurt, met een huisgenote die liefdesverdriet had, kwamen we bij de rand van onze wijk, een lange rechte weg die langs de weilanden ten zuiden van Delft voert. Lang en recht als een boulevard. Waarom zou je een boulevard alleen langs de zee aanleggen? De weilanden vormden ook een andere sfeer, een andere wereld, net als de zee, dus ook hier zou je een flaneergebied kunnen maken met een pier, met terrasjes en met souvenirwinkeltjes. Zo kon het concept van de boulevard een nieuwe betekenis krijgen.
Een programma van eisen
In de daaropvolgende weken rijpte het idee. Vele functies dienden zich aan! Eerst de gewone:
-restaurants met zonneterrassen
-hotels
-een casino
-een theater
Maar ook:
-een weervoorspelklingscentrum (de beste voorspellers krijgen een prijs)
-hieraan verbonden een weerverhevigingstoren (waar wind, zon, kou en regen versterkt ervaren kunnen worden)
-weidehospitium met modderbaden en koeiemestkuur
-poldermuseum (kinderen kunnen hier zelf polders maken)
-velden voor grasbaden
-polstokbaan
-kunstkorenveld
-vertrekpunt voor weidewandelingen (klavertje vier zoeken, stierencordon doorbreken, drinkboerderij aan horizon bezoeken)
-tuin der lusten waar alle geuren en kleuren van het weideleven beleefd kunnen worden
-overdekte zonneweide (een zomerse oase in een winters landschap, geinspireerd op het golfslagbad aan de Scheveningse boulevard)
-pier met uitzicht op het stierencordon (je bent er vlak bij maar buiten bereik)
-tribune voor het gadeslaan van luchtshows en parachutespringen
-speciale souvenirs zoals glazen potten met graspollen, flesjes met koeienvla-odeur, of bronzen stiertjes
-knuffelkoe
-stoeistier
En er zou ruimte kunnen zijn voor:
-weidegeluiden
-laserprojectie op grasland (kleuren, imaginaire perspectieven)
-in gras gemaaide teksten (reklame)
-weidedansen
Academies voor Bouwkunst en voor Beeldende Kunst in Rotterdam
Met dit concept ben ik naar de Rotterdamse Academie voor Bouwkunst gegaan, waar directeur Bert van Meggelen me doorverwees naar Lex Wechgelaar, beeldend kunstenaar. Die zou mogelijk geinteresseerd zijn. En dat klopte, hij was erg enthousiast. Omdat we dachten dat dit concept interessant zou zijn voor studenten, zowel van de Academie voor Bouwkunst als van de Academie voor Beeldende kunst, beraamden we een voorlichtingsavond voor deze studenten.
Werkweek
Omdat er van de kant van de beeldende kunststudenten veel meer animo was dan van de bouwkunststudenten, zijn we verdergegaan met een opgave te formuleren voor de eersten. Lex kende de burgemeester van Cromstrijen, Bert Broekhuis, en door diens medewerking konden we een werkweek organiseren in een polder bij Numansdorp.
Tijdens deze werkweek werden de studenten begeleid door een aantal kunstenaars, zoals Ingrid Rollema, Ewert Hilgemann, Krijn Giezen, Dick Postema, Lex Wechgelaar en door mijzelf.
De werkweek werd afgesloten met een opening van de boulevard door burgemeester Bert Broekhuis die een lint doorknipte, niet in de breedte, zloals gebruikelijk, maar over de gehele lengte.
De plaatselijke pers was er vol van. Hierboven een artikel in het 'nieuwsblad van het zuiden' van 20 oktober 1988.
Overigens: het oorspronkelijke idee was hiermee omgevormd tot een kunstroute.